Monday, November 4, 2024

உயிர்த்தல்

 உயிர்த்தல்


காலம் கௌவிக் கொண்டு வந்து
காலடியில் போட்ட
கவிதை இது.
குற்றுயிராய்க் கிடக்கிறது
குனிந்து தூக்குகிறேன்.
செதுக்கிச் செப்பம் செய்து
சிறகுகளும் சேர்க்கிறேன்.
தமிழ் உளியால்
விழி திறந்து
ஆன்மாவை அதற்குள்
ஆழமாய் ஊதுகின்றேன்..
ஆஹா,
அற்புதப் படைப்பாய்
அந்தரத்தில் சிறகடித்து
அது பறக்கின்றது.
அந்த அழகில்
உயிர்க்கின்றேன்..
O

No comments:

Post a Comment